Haere mai, lezers!

In dit wondermooie land, waar we opnieuw een plekje met uitzicht hebben gevonden over een meer dat de onwaarschijnlijkste kleuren blauw tevoorschijn tovert (door het rockflour sediment dat erin zit) wil ik jullie laten meegenieten van mijn pogingen om iets te begrijpen van de Maori taal "te reo". We komen er op allerlei plaatsen mee in aanraking; meestal blijft het bij de begroeting Haere mai en gaat de rest van de uitleg of gesprek in het engels. Soms, zoals in Waitangi en bij onze busreis naar het uiterste noordpuntje, gaat het anders.
Bij de busreis was Dennis de chauffeur een trotse Maori die ons onderweg veel vertelde over het toch voor maori's bijzondere gebied waar we doorheen reden. Hij legde ook telkens uit hoe de woorden samengesteld waren. Waikaremoana zei hij dan: wai=waters, kare=rippling, moana=sea: Rippling sea water. Hij had een mooie sonore stem en ik heb goed geprobeerd te onthouden wat hij allemaal meegaf maar 't is niet helemaal gelukt, geloof ik. Als pakeha heb ik er niet veel gevoel voor. In Waitangi hadden we een Maori gids die prachtige legenden vertelden over Tangaroa = god van de zee en over Hawaiki, dat zowel het (denkbeeldige?) land is waarvandaan alle voorouders komen als het oord waar ze weer naar vertrekken na hun dood. In Waitangi bekeken we ook een voorstelling met traditionele zang en dans. Haka=dans, hakari=feest, met het tonguitsteken en het imponerende gedrag met grote ogen opzetten. Ze zongen mooi en dansten prachtig maar (voor de ouderen onder ons) het lijkt wel verdomd veel op de Kilimahawaians van vroeger en om het nog erger te maken: als ik echt luister naar Maoritaal dan hoor ik steeds Tommy Cooper er door heen met zijn bezweringen.
Nou hoop ik toch van harte dat jullie een voorstelling kunnen maken van een combinatie van die twee fenomenen en dan een idee hebben hoe de taal klinkt. voor nu weer:
ka pai, e hoa en kia ora koutou katoa


(foto's en meer reisnieuws weer bij paul.waarbenjij.nu)