We zijn weer thuis

Vrij naar de geweldige serie van Wim T Schippers kan ik melden: we zijn weer thuis! Na het gezellige bezoek aan Arie en Clare in Napier was de controle in Wellington positief genoeg om ons toestemming te geven om het land te verlaten. De SOS alarmcentrale heeft toen de organisatie van de vluchten verder op zich genomen, rekening houdend met het feit dat Paul zijn visum afloopt op 1 juni. Met enige moeite vinden ze een businessplek voor ons op 31 mei naar Singapore en op 1 juni naar Amsterdam. Voor de 30 uur daartussen regelen we zelf het Sentosa Resort met limo vervoer van en naar het vliegtuig.
In de tussenliggende dagen vervoeren wij ons van Wellington naar Auckland via het bijzondere geologische landschap rond Rotorua met zijn geisers en gigantische vulkaanmeren. Hoewel koud werkt het weer mee om deze laatste dagen tot een succes te maken. Rotorua is goed te doen met een rolstoel; er is een prachtig museum in een oud kuuroord; er is een nieuw museum rondom de geisers met veel buiten en alles wheelchair accessible. We schrijven ons nog in voor een combi: museum, maori cultuuruitvoering, eten en avondbezoek aan de geiser. Opnieuw een geweldige ervaring en zo is de cirkel voor mij rond: een van de eerste dagen bezochten we eenzelfde soort voorstelling in Waitangi en nu als een van de laatste dagen doen we dat weer in Rotorua. De taal fascineert nog steeds, en deze laatste ervaring is bijzonder door de omgeving met zijn moddelbubbels, stoomgaten uit de aarde en indrukwekkende geisers. En die rotte eierenlucht valt ook nog wel mee.
We sturen de rolstoel per post terug naar Invercargill op de laatste dag; de alarmcentrale heeft geregeld dat op elk vliegveld een rolstoel aanwezig is. We leveren in Auckland de auto in: het was een fijne bak die ons soepel van het uiterste zuiden naar het noorden heeft gebracht.
En dan mogen wij ervaren hoe het is om businessclass te vliegen. Ik moet zeggen: het blijft vliegen, maar het zit wel veel lekkerder in brede stoelen, met veel ruimte voor je en weinig buren naast je.
Sentosa in Singapore geeft nog net even de tropische ervaring die we in Indonesie mislopen: heerlijk warm en vochtig; veel vogels, gekko's, tropische begroeiing en behoorlijk grote apen bij het hotel die het gemunt hebben op de nootjes die bij het goed gekoelde Tigerbeer worden geserveerd. Helaas duurt het maar een volle dag en vertrekken we kort voor middernacht op 1 juni naar Amsterdam. Daar staan om 7 uur 's ochtends Toon en Jeanine ons op te wachten en 's avonds zitten we voor het eerst sinds ruim een jaar met het voltallige gezin aan tafel.
Het was een bewogen tijd die ik met dit bericht afsluit. Ik meld me weer bij een volgende reis die Waarbenjijnu-waardig is. Dank voor het lezen en reageren.