endless summer
Door: thea
Blijf op de hoogte en volg Thea
19 April 2009 | Nieuw Zeeland, Ahipara
Her ergste wit is erinmiddels vanaf na een week vooral buiten zijn. Een ontdekkingswandeling door Auckland, een rit naar Northland's ooskust, dwarsdoor naar het westen met een uitstapje naar het noordelijkste noorden. Maar waar lijkt het nou op? Het mooie van reizen is toch altijd dat je zoekt naar herkenning. Maar als Auckland zowel lijkt op een europese stad als op de toevoerwegen naar Accra, dan wordt het lastig te duiden. We slapen in een B&B dat zijn best heeft gedaan op het uiterlijk (mooie kleuren, goeie kunst aan de muren) en op het innerlijk (engels ontbijt met tropische verrassingen als bananenbrood en een soort passionfruit wat smaakt naar papaya. De stad heeft een mooie haven waar mensen lekker lopen te flaneren op hun teenslippers en waar je makkelijk kunt aanlanden voor drink'n & eat'n. Middenin staat een soort televisietoren waar je vanaf kunt springen aan een elastiek. We eten 's avonds in een belgisch cafe met Leffe op de tap! Bijgeslapen proberen we de volgende dag de weg via de brug naar het noorden te vinden. Het lukt met veel draaien van de kaart en de daarbij horende hilariteit. Het Northland is het echte bovenste puntje van NZ en wordt na een uur of twee echt mooi. Wij landen in Paihia in de Bay of Islands waar meer hostels zijn dan bewoners maar waar ook veel te zien is. Wij strijken neer in Admirals Lodge die een perfect balkon heeft voor avondzon met gin tonic. Vanaf ons balkon zien we de bootjes gaan en de parasailers. Het een doen we wel en het andere niet. Met het bootje gaan we zee op om door een gat in een hoge rots te varen en op de terugweg helemaal blij te worden van meezwemmende dolfijnen. Dit alles van vakkundig commentaar voorzien van de jolige kapitein (dolfijnen zijn in staat om - net als politici - de helft van hun hersens af te sluiten.) De volgende dag maar eens aan de historische kennis werken in de Treaty Grounds. De plek waar ooit twee Maori tribes en de engelsen een verdrag sloten over wonen, leven, en geen oorlog. Het mooie is dat er een gezamenlijke tekst is, een engelse tekst en een maori tekst en die wijken alledrie af. Dus lezen, tekenen en dan denken: " whatever" Het is een prachtig punt waarop deze treaty grounds gelegen zijn. Wij maken met een gids een wandeling door het bos, waarin hij ons uitlegt welke betekenis en gebruikswaarde sommige bomen, bladen, knollen, bloemen hebben voor de maori. Will vertelt mooi poetisch over het ontstaan van de aarde en de rol van de verschillende aardmoeders en zonvaders daarbij. Dit is goed aan mij besteed, want je wandelt door een boek. De rest komt later want mijn muntjes zijn op. Dag! foto's bij paul.waarbenjij.nu