Yurt in Japan
Door: Thea
Blijf op de hoogte en volg Thea
22 Mei 2015 | Japan, Hiroshima
Eindelijk in een Yurt
Toen ik zestig werd kreeg ik van mijn vriendinnen een uitje. Ik opteerde voor een yurt op Texel. Het werd een pipowagen die groot genoeg was voor twee maar erg klein voor vier. Nu zit ik anderhalf jaar later aan de andere kant van de wereld alsnog in een yurt, groot genoeg voor vier terwijl we nu met twee zijn op Naoshima. Het eiland Naoshima, dat voorheen een klein industriestadje was, is door de komst van Tetsuhiko Fukutake-San van het educatiebedrijf Bennesse veranderd in een moderne kunst enclave. Hij liet er door vooraanstaande Japanse architecten drie musea en een hotel bouwen; alles zeer in harmonie met de omgeving.
Om hier te komen vertrokken we vanuit het fijne Hiroshima met de shinkansen Sakura naar Okayama, daarna met de iets eenvoudiger Marine liner naar Chayamachi en vandaar met een boemeltje naar Uno, waar de ferry ligt te wachten. Opeens lijkt het weer op de oversteek naar Texel.
Het eilandje stelt niets voor: een stevige bult in zee waar je met een beetje goeie wil en een paar stevige kuiten in een paar uur omheen loopt. Onze yurt ligt te wachten aan de andere kant van de bult en we mogen met het busje van het chique hotel meerijden. Na een kleine tien minuten gooit ie ons buigend eruit. Wij kamperen aan zee, zijn gasten zitten op de bult ernstig chique te wezen.
Na ingecheckt te zijn lopen we langs het strand en langs kunstwerken van Appel, Nikki Saint Phalle en zeer beroemde japanse kunstenaars, waarvan ik de naam niet ken naar het Bennesse museum, annex hotel. De collectie is hyper contemporain: de pindakaasvloer van Wim T Schippers zou er goed gepast hebben. Hockney en Richter hangen mooi. Er zijn twee bootjes op het strand, die ook binnen liggen en ook geschilderd zijn. Er zijn drie mannen die geautomatiseerd chatter, chatter, chatter, chatteren. De amerikaanse met de opgespoten lippen die door een privé gids rondgeleid wordt vindt het awesome! Ik haak af na een wit doek, dat als titel heeft Het Witte Alfabet en ga weer lekker naar buiten. Het volgende museum kost maar liefst 15€ pp en dat vind ik net iets te veel voor zoveel modern gedoe. We gaan met de circle bus terug naar de yurt en naar het okonomiyaki restaurant twee km verderop. Terugwandelend kleurt de lucht langzaam roze en paars, terwijl de ondergaande zon net dat mooie licht op een oud haventje schijnt. Hoofd vol van mooie dingen, buik vol van heerlijk eten maken wij ons op voor een nacht in de tent. Top vakantie!
Toen ik zestig werd kreeg ik van mijn vriendinnen een uitje. Ik opteerde voor een yurt op Texel. Het werd een pipowagen die groot genoeg was voor twee maar erg klein voor vier. Nu zit ik anderhalf jaar later aan de andere kant van de wereld alsnog in een yurt, groot genoeg voor vier terwijl we nu met twee zijn op Naoshima. Het eiland Naoshima, dat voorheen een klein industriestadje was, is door de komst van Tetsuhiko Fukutake-San van het educatiebedrijf Bennesse veranderd in een moderne kunst enclave. Hij liet er door vooraanstaande Japanse architecten drie musea en een hotel bouwen; alles zeer in harmonie met de omgeving.
Om hier te komen vertrokken we vanuit het fijne Hiroshima met de shinkansen Sakura naar Okayama, daarna met de iets eenvoudiger Marine liner naar Chayamachi en vandaar met een boemeltje naar Uno, waar de ferry ligt te wachten. Opeens lijkt het weer op de oversteek naar Texel.
Het eilandje stelt niets voor: een stevige bult in zee waar je met een beetje goeie wil en een paar stevige kuiten in een paar uur omheen loopt. Onze yurt ligt te wachten aan de andere kant van de bult en we mogen met het busje van het chique hotel meerijden. Na een kleine tien minuten gooit ie ons buigend eruit. Wij kamperen aan zee, zijn gasten zitten op de bult ernstig chique te wezen.
Na ingecheckt te zijn lopen we langs het strand en langs kunstwerken van Appel, Nikki Saint Phalle en zeer beroemde japanse kunstenaars, waarvan ik de naam niet ken naar het Bennesse museum, annex hotel. De collectie is hyper contemporain: de pindakaasvloer van Wim T Schippers zou er goed gepast hebben. Hockney en Richter hangen mooi. Er zijn twee bootjes op het strand, die ook binnen liggen en ook geschilderd zijn. Er zijn drie mannen die geautomatiseerd chatter, chatter, chatter, chatteren. De amerikaanse met de opgespoten lippen die door een privé gids rondgeleid wordt vindt het awesome! Ik haak af na een wit doek, dat als titel heeft Het Witte Alfabet en ga weer lekker naar buiten. Het volgende museum kost maar liefst 15€ pp en dat vind ik net iets te veel voor zoveel modern gedoe. We gaan met de circle bus terug naar de yurt en naar het okonomiyaki restaurant twee km verderop. Terugwandelend kleurt de lucht langzaam roze en paars, terwijl de ondergaande zon net dat mooie licht op een oud haventje schijnt. Hoofd vol van mooie dingen, buik vol van heerlijk eten maken wij ons op voor een nacht in de tent. Top vakantie!
-
22 Mei 2015 - 15:17
Toon:
First like! Ik krijg zin om het land te gaan ontdekken -
22 Mei 2015 - 17:41
Tineke:
Lieve Thea, wateen mooi verslag. Ga zo door kan ik Japan van ons lijstje schrappen.
XT -
22 Mei 2015 - 21:30
Margriet:
Tjonge, tjonge, deze yurt kan niet tippen aan die van Texel. Ik word heel nieuwsgierig x -
23 Mei 2015 - 00:02
Loes:
Ha wereldreizigers
Vanavond genoten van de hilarische en beeldende verhalen van Eric van Sauers. Maar zo'n wit laken ver weg in Japan is ook niet mis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
