Het is gedaan
Door: thea
Blijf op de hoogte en volg Thea
22 Juni 2014 | Portugal, Guimarães
Nog maar twee dagen geleden wandelde ik, na een week vol pieken en dalen, samen met Paul Santiago de Compostella binnen. De laatste week valt in eerste instantie zwaar. Heel fijn om Paul weer dichtbij te hebben, maar de Camino verandert echt. Veel groepen, veel meer lawaai. Fietsers en lopers die om dezelfde paden strijden. En, zoals bij elk punt waarop mensen starten: de eerste dagen lijkt iedereen een soort van haast te hebben, die daarna wegebt waarna de acceptatie van het wandeltempo de overhand neemt en rust geeft. Nou ja: ik raak dus aan het begin van de week opgefokt van al die haastige mensen waardoor ik er eigenlijk geen zin meer in heb om nog door te lopen. Het mag wel klaar zijn. Blijkbaar deel ik dit gevoel met andere langlopers, die we 's avonds aan tafel of aan de borrel weer tegenkomen. Veel ben ik er onderweg al kwijtgeraakt. Sommigen zijn doorgelopen, anderen gaan langzaam. Toch ben ik vaak verrast doordat er opeens weer mensen je pad kruizen, die je niet meer verwacht, zoals de Duitse Margareta. Van haar had ik verwacht dat die met haar leeftijd, kwalen, zware bepakking en tegenslag (van de trap vallen met je rugzak bijv.) of allang thuis of dood langs de weg zou liggen. Maar nee: een van de laatste dagen schommelt ze voor ons uit en uiteindelijk is zij ook op vrijdag in Santiago. Ook mijn favoriete Japanner, Kyoso-san komt opeens de kroeg binnen waar we naar nl - australie zitten te kijken. Hij weet te vertellen dat op vrijdag om half acht in de kathedraal het grote wierookvat wordt geslingerd, dat we noord of zuid moeten zitten voor het beste beeld én dat we er een uur tevoren moeten zijn. We wisselen nu ook de contactgegevens uit die we daarvoor zouden uitwisselen. En natuurlijk mijn maatjes Mary en Rex. Ze lopen een halve dag achter ons maar het contact is er dagelijks via de sms. Van anderen krijg ik mail, sms of whatsapp. Eigenlijk is de vraag steeds: waar ben je; zien we elkaar nog en zo niet, dan wenst een ieder de ander het allerbeste.
Uiteindelijk slaat mijn stemming gelukkig weer om: ik ben blij dat ik zonder problemen nog steeds loop, dat Kees er was, dat Paul er is en ik laat me verdorie die zes mooie weken toch niet negatief beïnvloeden door de avondvierdaagse sfeer die ik ervaar. Met vernieuwde energie stappen we lekker door, heuvel op, af naar het onvermijdelijke riviertje en dan weer heuvel op. De kuiten krijgen heel wat te verduren in de omgeving die langzaam verandert. Opeens zijn er eucalyptusbomen, palmen en cactussen. Het weer is almaar prachtig en ons zeer goedgezind. Dan komt uiteindelijk de laatste dag. We besluiten vroeg op te staan om in de koele uren de laatste klimmen te nemen, want tot aan Santiago zul je weten dat je pelgrim bent en dat boete doen niet vanzelf gaat. We klimmen nog twee keer steil, halen een stempel in Lavacolla (waar de pelgrims zich vroeger wasten om een beetje fris in de kathedraal aan te komen), klimmen naar Monte Gozo waar het meest wanstaltige monument staat om te herdenken dat de paus er was en zakken dan rap naar de stad. De gele pijlen leiden ons voor het laatst de goede kant op en om vijf over twaalf staan we bij de kathedraal. Het is bíjná gedaan. In de kathedraal moet je nog het beeld van de apostel omarmen en dan is deze voetreis beëindigd.
Ik ben opgelucht, blij dat ik zo gezond ben om dit te doen, blij dat ik veel leuke mensen heb ontmoet en blij dat ik dit met Paul kan delen en ook heeeeel blij dat het klaar is!
Ik haal na lang wachten mijn compostella in het oficina del pelegrinos, drink koffie in de "huiskamer van de lage landen", ga naar het hotel waar - hoe lief kunnen kinderen zijn! - bloemen in onze kamer staan namens Toon, Kees, Klasiena en Wannes. We douchen en kleden ons om in "gewone" kleren en vooral in gewoon schoeisel; halen nog een compostella bij Sint Franciscus die de tocht 800 jaar geleden liep en ter gelegenheid daarvan dit jaar een eigen compostella aan pelgrims van 2014 uitgeeft en zitten om half zeven in de zuidbeuk van de kathedraal, waar ik zwaai naar Kyoso san in de noordbeuk en Margareta die natuurlijk oost zit. De kerk barst uit zijn voegen en aan het einde van de dienst gaat inderdaad het wierookvat aan de slinger. Vroeger omdat de pelgrims nogal stonken; nu schijnt het een nogal winstgevende aangelegenheid te zijn voor de kerk. Het is indrukwekkend, mooi en ook een soort van spannend: het is twee keer fout gegaan en toen vloog het 100kg wegende vat de kerk uit. Het gaat goed en ik vind het een mooie afsluiting van een bijzondere reis.
Morgen halen we nog even Mary en Rex in (de enige mensen waarvoor ik zou overwegen om nog eens op vakantie naar Australië te gaan) en dan gaan wij ongelooflijk genieten van een luxe week in Portugal.
Dank allemaal voor het meelezen en de reacties. Ik heb er geloof ik geen life changing experience van gemaakt: ik heb er wel erg van genoten! Dag lieve mensen, tot een volgende reis!
Uiteindelijk slaat mijn stemming gelukkig weer om: ik ben blij dat ik zonder problemen nog steeds loop, dat Kees er was, dat Paul er is en ik laat me verdorie die zes mooie weken toch niet negatief beïnvloeden door de avondvierdaagse sfeer die ik ervaar. Met vernieuwde energie stappen we lekker door, heuvel op, af naar het onvermijdelijke riviertje en dan weer heuvel op. De kuiten krijgen heel wat te verduren in de omgeving die langzaam verandert. Opeens zijn er eucalyptusbomen, palmen en cactussen. Het weer is almaar prachtig en ons zeer goedgezind. Dan komt uiteindelijk de laatste dag. We besluiten vroeg op te staan om in de koele uren de laatste klimmen te nemen, want tot aan Santiago zul je weten dat je pelgrim bent en dat boete doen niet vanzelf gaat. We klimmen nog twee keer steil, halen een stempel in Lavacolla (waar de pelgrims zich vroeger wasten om een beetje fris in de kathedraal aan te komen), klimmen naar Monte Gozo waar het meest wanstaltige monument staat om te herdenken dat de paus er was en zakken dan rap naar de stad. De gele pijlen leiden ons voor het laatst de goede kant op en om vijf over twaalf staan we bij de kathedraal. Het is bíjná gedaan. In de kathedraal moet je nog het beeld van de apostel omarmen en dan is deze voetreis beëindigd.
Ik ben opgelucht, blij dat ik zo gezond ben om dit te doen, blij dat ik veel leuke mensen heb ontmoet en blij dat ik dit met Paul kan delen en ook heeeeel blij dat het klaar is!
Ik haal na lang wachten mijn compostella in het oficina del pelegrinos, drink koffie in de "huiskamer van de lage landen", ga naar het hotel waar - hoe lief kunnen kinderen zijn! - bloemen in onze kamer staan namens Toon, Kees, Klasiena en Wannes. We douchen en kleden ons om in "gewone" kleren en vooral in gewoon schoeisel; halen nog een compostella bij Sint Franciscus die de tocht 800 jaar geleden liep en ter gelegenheid daarvan dit jaar een eigen compostella aan pelgrims van 2014 uitgeeft en zitten om half zeven in de zuidbeuk van de kathedraal, waar ik zwaai naar Kyoso san in de noordbeuk en Margareta die natuurlijk oost zit. De kerk barst uit zijn voegen en aan het einde van de dienst gaat inderdaad het wierookvat aan de slinger. Vroeger omdat de pelgrims nogal stonken; nu schijnt het een nogal winstgevende aangelegenheid te zijn voor de kerk. Het is indrukwekkend, mooi en ook een soort van spannend: het is twee keer fout gegaan en toen vloog het 100kg wegende vat de kerk uit. Het gaat goed en ik vind het een mooie afsluiting van een bijzondere reis.
Morgen halen we nog even Mary en Rex in (de enige mensen waarvoor ik zou overwegen om nog eens op vakantie naar Australië te gaan) en dan gaan wij ongelooflijk genieten van een luxe week in Portugal.
Dank allemaal voor het meelezen en de reacties. Ik heb er geloof ik geen life changing experience van gemaakt: ik heb er wel erg van genoten! Dag lieve mensen, tot een volgende reis!
-
22 Juni 2014 - 18:51
Loes:
Hulde hulde voor het doorzettingsvermogen. Misschien toch iets te veel een massa-event op het eind! Maar......eind goed al goed en daar mag je trots op zijn. Nu een weekje samen relaxen en de verhalen laten bezinken. Ook nog een heel proces. Geniet ervan!
-
22 Juni 2014 - 19:03
Tineke Houtenbos:
Gefeliciteerd.
Geniet van de luxe komende week en ja wat een lieve kinderen.
Jos en Gerda Stijvers zaten vrijdag ook in de kerk die zijn inmiddels thuis. De voetjes van Gerda konden niet meer.
XT
-
22 Juni 2014 - 21:42
Michiel:
Heel erg mooie verslagen, Thea. Bijzonder om je zo te hebben kunnen volgen. En prachtig dat je deze reis zo gezond van lijf en geest hebt kunnen voltooien. Geniet van de Portugezen en de vino verde...
Michiel -
23 Juni 2014 - 08:12
Mariejo:
Lieve thea! Je eerste aflaat is binnen! Wat goed van je! Ik ben heel benieuwd naar je verhalen. Geniet van portugal entot gauw! -
23 Juni 2014 - 18:44
Jolanda Houtenbos:
Fijn voor ons dat de life changing experience aan je voorbij is gegaan, dan herkennen we je gewoon weer op de tennisbaan. Geniet van de rust en wees trots en blij oo je geweldige lijf! -
28 Juni 2014 - 09:25
Joke:
Wat een prachtige ervaring Thea, kijk er naar uit je komende week te zien! -
29 Juni 2014 - 18:12
James And Ruth Neve:
Hi Thea and Paul,
We hope you had a good week of post camino luxury in Portugal!
We were wondering if you might have an email address for Rex and Mary as we never got one. If so do you think you would be able to email it to us.
Many thanks and it was great to meet you and your family.
Buen Camino!
James and Ruth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
