duurt lang!

Hatsjoe!
Terwijl ik snotterend en sniffend in huis rondloop waardoor nu eindelijk de doosjes met tissues die we demonstratief aanschaften voor de afscheidspartij van paul, de bodem bereiken, zie ik dat ik jullie nog een uitje uit 2008 schuldig ben. Helaas ja, eentje maar, maar wel een hele leuke. Nadat we eind september Paul voor zijn sabbatisch avontuur met tranen uitzwaaiden op Schiphol ben ik een kleine maand later met Toon en Wannes Kees gaan ophalen in Rome aan het einde van zijn onderzoekstage. Heen over Oostenrijk in twee dagen, terug over Zwitserland met een genoegelijke tussenstop bij de altijd gastvrije Henk en zijn familie. In Rome hadden Toon, Wannes en ik onze intrek genomen in een appartementje aan een rustig hofje in Trastevere. Een heel slim opgebouwd huisje met een slaapkamer op de vide. Wonderlijk ingericht, dat wel, met meubels en accessoires die grotere ruimtes voor ogen hadden toen ze gemaakt werden. Een immense plastic kroonluchter, naast een troonachtige roodfluwelen stoel. Maakt niet uit: locatie top; stille nachten; centrum op loopafstand; lekkere bakker voor de deur. Kees verbleef in het Nederlands Instituut in de Villa Borghese en Cecilie, zijn deense vriendinnetje ernaast in het Deense instituut. Met zijn allen, of verdeeld in kleinere groepen hebben we Rome onveilig gemaakt, waarbij we behoorlijk concurrentie kregen van de onderwijsgevenden en onderwijskrijgenden die gezamenlijk streden tegen de plannen van Berlusconi om het openbaar onderwijs in te perken en het private onderwijs duurder te maken. Op momenten en plekken dat het terrasmeubilair te dicht langs ons hoofd vloog kozen we een andere bezienswaardigheid. Respect voor de demonstranten: ze kunnen het goed met vlaggen, rook, leuzen en harde muziek en ze houden het lang vol. Van de vier volle dagen dat wij in Rome waren hebben ze er vier flink in de war geschopt, waardoor het openbaar vervoer een raadsel werd en we heel veel hebben gelopen met Kees of een boekje als gids. Kees en Cecilie hebben in de maanden behoorlijk kijk gekregen op fijne restaurantjes, dus onze avonden waren ook goed gevuld. Een van de laatste avonden hebben we met alle andere tijdelijke bewoners van het Nederlands instituut gegeten in de TreeBar. Even buiten de noordkant van Villa Borghese met als bijzonderheid dat het licht tijdelijk uitging zodra er een tram langsreed. Het leek alsof er illegaal stroom afgetapt werd van het italiaansetramstroomnet. Verrukkelijke romeinse pot en veel gezelligheid, dat alleen overschaduwd werd door het feit dat een deel van mijn kies afbrak (een nogal groot deel). Voorzichtig eten heeft ervoor gezorgd dat het allemaal op zijn plek bleef totdat een zwitserse tandarts (nee, een deen die getrouwd is met een zweedse tandarts en samen zijn neergestreken in Moudon, het dorp van Henk. Hoe komen sommige beslissingen tot stand?)
We kwamen overigens van prettig najaarsweer terecht in zeer vroege sneeuwval in Zwitserland. De mannen hebben sneeuwballen gegooid op een moment in het jaar dat nog nooit zo vroeg viel.
Terwijl ik dit schrijf komt het me voor dat ik dit al eerder deed en: dat klopt ook! op het blog van Kees, die je nu weer kunt volgen op zijn avonturen bij Paul in Australie (http://iggy.waarbenjij.nu of http://paul.waarbenjij.nu).
Ze gaan elkaar morgen in de armen sluiten in Darwin, en ik weet dat ze daar beiden naar uitkijken!

Ik heb geen uitjes meer in het verschiet totdat ik in april ook naar Down Under vertrek. dit bericht kan ik dan ook welgemeend afsluiten met: Duurt lang!